NIEDZIELA PALOWA – 5 IV 2020 R.

ŻYĆ EWANGELIĄ: Mt 26,14-27,66

Kiedy Jaś zobaczył ministrantów w ślicznych białych albach, pobiegł się do nich zapisać. Jednak gdy dowiedział się, że trzeba będzie rano wstawać, biec na Msze w zwykłe dni, chodzić z księdzem do chorych, to powiedział, że nie chce mu się tak służyć.

– Osioł jesteś! – powiedział dziadek i po swojemu zaczął opowiadać:

– Miałem kiedyś takie małe oślę. Jego matka oślica była bardzo pracowita, posłuszna, cicha, a to jej małe było uparte, leniwe, do niczego niezdatne, bo nawet dziecka na nim posadzić nie było można. Wziąłem je na targ, by sprzedać, i gdy szliśmy niedaleko kościoła, zobaczyliśmy księdza, jak biegł z Komunią Świętą do chorego, przewrócił się i skręcił nogę. Podniosłem go, ale on nie mógł iść… Wtedy to oślę podbiegło i nadstawiło grzbiet. Ksiądz wsiadł i podreptaliśmy do chorego, który wyspowiadał się, przyjął Pana Jezusa w Komunii Świętej i umarł. Czyli zdążyliśmy w ostatniej chwili. Ruszyliśmy więc z powrotem. I to oślę biegło z tym księdzem na grzbiecie tak zgrabnie, że ludzie klaskali. Nie mogłem nadążyć – mówił dalej dziadek – a ono nie zatrzymało się, tylko wbiegło z księdzem do kościoła. Kiedy ludzie zobaczyli, że ksiądz ma Pana Jezusa przy sobie, to poklękali. Jakie dumne było wtedy to oślę! Podeszło z księdzem do ołtarza, do samego tabernakulum, gdzie ksiądz schował Ciało Chrystusa. No i schyliło swój ośli łeb, jakby dokładnie wiedziało, komu posłużyło. Wyprowadziłem je zaraz z kościoła – kontynuował dziadek – a dzieci biegły za nim i biły brawo. Zostało u nas, bo czy może być do sprzedania osioł, co Pana Jezusa nosił? A potem woziłem na nim dzieci po parku, a osioł, gdy mijał kościół, zawsze schylał łeb i poruszał uszami.

Jaś słuchał i też poruszył uchem. Miał trochę głupią minę, bo nikt go jeszcze nie nazwał osłem. Ale ten osioł z opowieści dziadka spodobał mu się. Pomyślał więc:

– Przecież ministrant nie służy tak sobie, tylko samemu Panu Jezusowi. A jak nie być z tego dumnym, no? To nawet poczciwy osioł rozumie…

(Tekst: Br. Tadeusz Ruciński, Osioł Króla nosi?, „Anioł Stróż”, nr 4/2020, str. 3; Rysunek z Internetu)