Zgromadzenie Braci Szkół Chrześcijańskich założył francuski kapłan, Jan Chrzciciel de La Salle. Urodził się 30 kwietnia 1651 r. w Reims w rodzinie arystokratycznej. Wcześnie poczuł powołanie do służby Bożej i już w wieku jedenastu lat przyjął tonsurę. Z powodu śmierci rodziców musiał przerwać studia w paryskim Seminarium Św. Sulpicjusza i na Sorbonie. W tym czasie spełnia obowiązki głowy rodziny: opiekuje się młodszym rodzeństwem i zarządza majątkiem. Przyjmuje święcenia kapłańskie w 1678 r., a trzy lata później uzyskuje doktorat z teologii. Pod wpływem swego przyjaciela i kierownika duchowego bł. Mikołaja Roland przejął się losem ubogich chłopców. Z myślą o ich edukacji podjął się formowania grupy nauczycieli, z której powoli wyłoniło się zgromadzenie Braci Szkół Chrześcijańskich. Dzięki odnowionym metodom nauczania i otwarciu na ubogich „Szkoły Chrześcijańskie” szybko rozpowszechniły się we Francji. Nie zabrakło także niepowodzeń i prześladowań. W trudnych i decydujących momentach ks. La Salle zasięgał rady u kolejnego kierownika duchowego, bł. Mikołaja Barré z zakonu minimitów. Założyciel zmarł w Wielki Piątek 7 IV 1719 r. w St Yon, k. Rouen. Oprócz zgromadzenia pozostawił po sobie pisma pedagogiczne, ascetyczne, listy i pieśni. Jego beatyfikacja nastąpiła w 1888 r., a kanonizacja dwanaście lat później. W roku 1950 papież Pius XII uroczyście ogłosił św. Jana de La Salle patronem wszystkich nauczycieli. Cząstka relikwii świętego odbiera cześć w kaplicy lubelskiego domu braci. Kościół wspomina go 7 kwietnia, w dniu „narodzin dla nieba”, jednak ze względu na okres Wielkiego Postu (lub Oktawę Wielkanocy) w zgromadzeniu tę uroczystość obchodzi się 15 maja. Obecnie Rodzina Lasaliańska składa się ze zgromadzenia braci, dwóch kongregacji sióstr, instytutu świeckiego, stowarzyszenia dla świeckich i członków afiliowanych. Wszyscy oni żyją duchem św. Jana de La Salle i wypełniają edukacyjną misję tam, gdzie się znajdują.
Pierwszą placówkę w Polsce otwarli bracia we Lwowie w 1903 r. Do Lublina przybyli w 1952 r. i początkowo zamieszkali na ul. Podwale 11, a później na al. Warszawskiej 62. Twórcą i pierwszym przełożonym wspólnoty był, zmarły w opinii świętości prowincjał, br. Franciszek Taranek (1915-1982). Wcześniej, bo w 1943 r., na Majdanku zginął śmiercią męczeńską br. Wojciech Trocha, gdyż bronił katowanego współwięźnia. Od początku wspólnota lubelska była przeznaczona dla braci studiujących, pełniących jednocześnie obowiązki wychowawcze i katechetyczne. Obecnie lubelski dom pełni funkcję scholastykatu, gdzie bracia po nowicjacie otrzymują dalszą formację, podejmując studia i rozpoczynając pracę w szkołach.
Br. Marek Urbaniak FSC