Zamawianie intencji

Intencje mszalne można zamawiać w kancelarii parafialnej, bądź w zakrystii po każdej Mszy św. 

W naszej parafii można zamówić następujące rodzaje intencji:

indywidualna – kapłan odprawia jedną Mszę św. w danej intencji; można wybrać spośród dostępnych konkretny termin (dzień i godzinę) odprawienia Mszy św.;

gregoriańska – intencja za jedną zmarłą osobę; intencję taką odprawia się codziennie przez 30 kolejnych dni;

Mszę świętą można zamówić w każdej godziwej intencji. Przykłady podajemy niżej:

• dziękczynna za otrzymane łaski…
• w rocznicę ślubu o dalsze błogosławieństwo i zdrowie…
• z okazji 18 rocznicy urodzin…
• błagalna o nawrócenie z nałogu…
• uzdrowienie z ciężkiej choroby…
• o szczęśliwą operację…
• nawrócenie i przemianę życia…
• wynagradzająca…
• wynagradzająca Najświętszemu Sercu Jezusa…
• o zdrowie i pokój w rodzinie…
• za kapłanów, o powołania…
• pomoc w nauce, o dary Ducha Świętego, o zdanie egzaminu…
• szczęśliwe rozwiązanie i zdrowie dla matki i dziecka…
• o rozwiązanie trudnej sprawy…
• w intencji Bogu wiadomej…
• dobry wybór drogi życiowej…
• za zmarłych z rodziny…
• za dusze w czyśćcu cierpiące…

    Chwalebny jest zwyczaj zamawiania Mszy św. za zmarłych co miesiąc po śmierci (przez pierwszy rok ), rocznicowych, a także „na pamiątkę urodzin”czy „imienin”.

Msze święte gregoriańskie

Zwyczaj Mszy św. gregoriańskich wziął swój początek od następującego zdarzenia. Za czasów św. Grzegorza Wielkiego(540-640) umierał w rzymskim klasztorze św. Andrzeja mnich imieniem Justus. Wyznał on w chwili śmierci, dręczony wyrzutami sumienia, że wbrew ślubom ubóstwa zachował 3 złote dukaty. Kiedy się o tym dowiedział św. Grzegorz, który przedtem był opatem w tym klasztorze, a obecnie piastował urząd papieża, nakazał wyłączyć owego mnicha ze społeczności braci zakonnych i jako wyłączonego traktować w chorobie i po śmierci. Mnich Justus wkrótce umarł, gorzko żałując swojego wykroczenia. Trzydzieści dni później ogarnięty litością dla zmarłego mnicha Papież, wezwał przełożonego klasztoru i rzekł: „Już długo cierpi brat Justus w płomieniach czyścowych, musimy mu naszą miłość okazać, jak tylko możemy, by został z nich uwolniony. Idź więc i od dzisiaj niechaj każdego dnia odprawia się przez 30 dni z rzędu Msza św. za niego, tak by żaden dzień nie minął, w którym by za jego zbawienie nie była złożona Ofiara św.” Po trzydziestu dniach Justus ukazał się jedmemu z braci zakonnych we śnie z wiadomością, że dostał się do Nieba.”Przez to stało się rzeczą jasną – pisze św. Grzegorz – że zmarły został przez zbawczą ofiarę uwolniony od swej kary”.

Praktyka Mszy św. Gregoriańskich zaczęła rozprzestrzeniać się od VIII wieku i została zaaprobowana przez Stolicę Apostolską. 15 marca 1884 roku, Kongregacja Odpustów orzekła, że przekonanie o szczególnej skuteczności Mszy św. Gregoriańskich w odniesieniu do dusz czyśćcowych jest rozumne i zgodne z wiarą.

Msze gregoriańskie to de facto 30 Mszy świętych odprawianych za jedną zmarłą osobę w kolejne dni. Ofiara składana przy okazji takich mszy to zazwyczaj trzydziestokrotność ofiary jaką składamy za jedną Mszę.