Uśmiechnij się

Obrazek z Internetu.

* * *

Na zakończenie roku szkolnego dyrektor zwraca się do uczniów:

– Życzę wam przyjemnych wakacji, zdrowia i żebyście we wrześniu wrócili mądrzejsi!

– Nawzajem! – odpowiedziała chórem młodzież.

* * *

Dyżurny przybiega do dyrektora szkoły z krzykiem:

– Panie dyrektorze, w naszej bibliotece są złodzieje!!!

– Taaak? A co czytają? – pyta ze stoicką ciekawością dyrektor.

* * *

Ksiądz Waldemar dał się poznać jako tęgi kaznodzieja. Wierni w niejednej parafii, gdzie przebywał, by głosić rekolekcje, mogli się przekonać, jak pięknie, mądrze i porywająco potrafi głosić Słowo Boże. Czasem wręcz nie mówił, ale malował obrazy słowami. Pewnego razu w najgłębszej ciszy słuchano jego następujących słów:

– I oto, bracia i siostry, staje się rzecz zdumiewająca! Ów drugi łotr, skazany na śmierć, jakby przejrzał na oczy. Widzi zło swego życia, zaczyna żałować. Choć umierający, choć rozpostarty i przybity do krzyża, z całych sił bije się w piersi!…

* * *

Starszy ksiądz proboszcz nigdy nie odczuwał specjalnego zamiłowania do roboty papierkowej. Dlatego bez entuzjazmu zabrał się do wypełniania obszernej ankiety dotyczącej funkcjonowania parafii. Ankietę – jakże by inaczej – przysłano z kurii. Czcigodnego kapłana rozeźliło to, że niemal identyczną ankietę wypełniał wszak rok temu. Rosnąca w nim irytacja musiała gdzieś znaleźć swoje ujście, skoro na pytanie: „Jaka jest odległość od kościoła do parafialnego cmentarza?”, odpowiedział: „Taka sama, jak w zeszłym roku”, zaś na pytanie: „Ile ksiądz proboszcz ma dochodu?”, odpowiedź brzmiała: „Do chodu mam dwie nogi”.

* * *

– Księże proboszczu, nasz organista od kilku dni gra na flecie, ale wcześniej grał na organach. Jeżeli można prosić o wyjaśnienie, to co zadecydowało o takiej zmianie?

– Tak – rzecze proboszcz, – rzeczywiście trochę mi to zajęło czasu, zanim go przekonałem, żeby zmienił instrument.

– I jest różnica?

– Zdecydowana! – odpowiada duchowny. – Bo teraz ku mojemu i parafian zadowoleniu nasz organista nie może przy graniu śpiewać!

* * *

– Pamiętacie – pyta w poniedziałek ksiądz katecheta dzieci – aby przez weekend dwa razy zrobić coś dobrego?

Na to odzywa się Janek siedzący w drugiej ławce:

– Tak! Jak przyjechałem w sobotę do babci, to się ucieszyła, a jak następnego dnioa wyjeżdżałem, cieszyła się jeszcze bardziej!

* * *

– Tato, ty to masz szczęście do pieniędzy – mówi Janek.

– Dlaczego?

– Nie musisz mi kupować książek na przyszły rok, zostaję w tej samej klasie.

* * *