UROCZYSTOŚĆ WNIEBOWSTĄPIENIA PAŃSKIEGO 

1 VI 2025 R. 

PRZESŁANIE SŁÓW EWANGELII WEDŁUG ŚWIĘTEGO ŁUKASZA 24, 46-53

Wstępujący do nieba Chrystus jeszcze raz uświadamia swoim uczniom, że historia zbawienia ukazana w Starym Testamencie osiągnęła swój szczyt w Osobie Mesjasza, czyli w Jezusie z Nazaretu. Zdaje się, iż uczniowie mimo czytelnych znaków, nie dowierzają. Zachowują postawę ostrożności i krytycyzmu wobec cudu Zmartwychwstania. Będzie to swoistego rodzaju gwarancja autentyczności ich późniejszego świadectwa. Święty Łukasz podkreśla, że nawet największe cuda i znaki na niebie i na ziemi nie zastąpią łaski wiary. Ona przeniknięta mocą Ducha Świętego stanie się fundamentem ich wspólnoty, czyli Kościoła. Na dowód tego otrzymują jeszcze jeden znak – cud wniebowstąpienia Jezusa. Dotychczasowa obecność Chrystusa na ziemi jest zakończona. Uwielbiony Jezus powrócił do Boga Ojca, zasiadł po Jego prawicy, jest Panem i Sędzią wszechświata. Jeszcze przed wniebowstąpieniem Chrystus wszystkich pobłogosławił. To błogosławieństwo spoczywa na wszystkich wiernych, którzy będą żyć aż do Jego powtórnego przyjścia w chwale na końcu czasów.

Tekst: Por. Mszał z czytaniami, Księgarnia Św. Jacka, Katowice 2008, str. 559;

Rysunek z Internetu: Gustaw Dore, Wniebowstąpienie, olej na płótnie (1879), Petit Palais w Paryżu.