WSPOMNIENIE ŚWIĘTEGO DANIELA MĘCZENNIKA

Daniel był Egipcjaninem. Z potrzeby serca wraz z Eliaszem, Izaakiem, Jeremiaszem i Samuelem towarzyszył chrześcijanom, skazanym za wyznawanie wiary na przymusowe roboty w kamieniołomach Cylicji. Gdy wracali stamtąd, zatrzymano ich i u bram Cezarei poddano przesłuchaniom. Jako swoje imiona podali imiona starotestamentowych proroków, a jako miejsce zamieszkania – Jeruzalem niebieskie. W ten sposób chcieli podkreślić, że są „nowym Izraelem”, „narodem wybranym”. Gdy poddano ich torturom, aby wydobyć kolejne informacje, odmówili zeznań. Po bezskutecznych namowach, aby wyparli się wiary w Chrystusa, na rozkaz namiestnika Cezarei Palestyńskiej, Frimiliana, zostali ścięci 16 II 309 r.

WSPOMNIENIE ŚWIĘTYCH SIEDMIU ZAŁOŻYCIELI ZAKONU SERWITÓW NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY

Siedmiu mężczyzn, urodzonych we Florencji, początkowo wiodło życie pustelnicze na górze Senario, oddając szczególną cześć Dziewicy Maryi. Głosili potem słowo Boże w całej Toskanii i założyli Zakon Sług Najświętszej Maryi Panny, zatwierdzony przez Stolicę Świętą w 1304 r. Ich wspomnienie obchodzi się w dniu, w którym miał umrzeć w 1310 r. jeden z nich, św. Aleksy Falconieri.

WSPOMNIENIE BŁOGOSŁAWIONEGO JANA Z FIESOLE (FRA ANGELICO)

Guido da Pietro żył w latach 1400-1455. Jako 20-latek wstąpił do zakonu dominikanów. Był przykładnym i pokornym mnichem (odmówił przyjęcia biskupstwa Florencji), ale zasłynął przede wszystkim jako malarz. Jego dzieła znajdują się m.in. w kaplicach w Pałacu Watykańskim i w katedrze w Orvieto. Głównym źródłem natchnienia i tematem prac było dla niego Pismo Święte. Malarstwo Fra Angelico jest pełne kontemplacji Bożego piękna, a zarazem proste. Ponieważ umiał połączyć cnotliwe życie ze sztuką, otrzymał przydomek „Beato Angelico” – „Anielski”.

WSPOMNIENIE ŚWIĘTEGO KONRADA Z PIACENZY PUSTELNIKA

Konrad Confalonieri urodził się ok. 1290 r. w zamożnej, włoskiej rodzinie. Za młodu obrał sobie zawód rycerski. W 1313 r. w czasie polowania rozpalił ognisko dla wypłoszenia zwierzyny i wywołał pożar. Nie zdawał sobie sprawy, jaką klęskę żywiołową wywoła tym czynem. Namiestnik Piacenzy skazał na śmierć przypadkowo przyłapanego w lesie człowieka, podejrzanego o umyślny pożar lasu. Gdy Konrad się o tym dowiedział, natychmiast zgłosił się do namiestnika i wyznał swoją winę. Wynagrodził też pieniężnie wyrządzoną miastu szkodę. Oddał na ten cel cały swój majątek. Wydarzenie to stało się przełomem religijnym w życiu jego i małżonki, która wstąpiła do klasztoru klarysek w Piacenzy. Konrad natomiast zaczął prowadzić żywot wędrownego ascety. Wstąpił w 1315 r. do III zakonu św. Franciszka. Przez ok. 30 lat wędrował nawiedzając pokutnie sanktuaria. Osiadł w 1343 r. jako pustelnik w dolinie Noto koło Syrakuz na Sycylii, gdzie wiódł życie pełne wyrzeczenia. Miał dar prorokowania. Zmarł 19 II 1351 r. Jest patronem osób cierpiących z powodu przepukliny. W ikonografii przedstawiany jako franciszkański pustelnik lub starzec z jeleniami i innymi zwierzętami. Jego atrybutami są: krzyż, dyscyplina, czaszka i księga.

WSPOMNIENIE BŁOGOSŁAWIONYCH HIACYNTY I FRANCISZKA MARTO

Franciszek Marto urodził się 11 VI 1908 r. we wiosce Aljustrel, należącej do parafii Fatima (Portugalia). Jego rodzice, którzy byli pasterzami, zadbali o chrześcijańskie wychowanie dzieci. W domu panował zwyczaj wspólnego odmawiania modlitwy różańcowej. Dzieci od najmłodszych lat pomagały rodzicom w uprawie roli i wypasie owiec. Franciszek spędzał wiele czasu na modlitwie przed tabernakulum. W ten sposób pragnął towarzyszyć znieważanemu przez ludzi Chrystusowi. Pod koniec marca 1919 r. na swą gorącą prośbę Franciszek przyjął I komunię św. Zmarł 4 IV 1919 r. w domu rodzinnym i został pochowany na cmentarzu parafialnym.

Hiacynta Marto urodziła się 11 III 1910 r. w Aljustrel. W odróżnieniu od swego starszego brata była ruchliwa i bardzo żywa. Objawienia Matki Boskiej wzbudziły w niej głęboką litość nad grzesznikami i współczucie na myśl o czekających ich po śmierci cierpieniach. Modliła się o nawrócenie grzeszników i podejmowała pokutę w ich intencji, co stało się charakterystycznym rysem jej duchowości. Bardzo boleśnie przeżyła śmierć brata. Zmarła po długiej chorobie 20 II 1920 r. w Lizbonie. Swe cierpienia ofiarowała za nawrócenie grzeszników, za pokój na świecie i w intencji Ojca Świętego.

Proces beatyfikacyjny pastuszków z Fatimy, Franciszka i Hiacynty Marto zakończył się 13 V 1989 r.

ADORACJA NAJŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU

Jezus czeka od 17:00 do 18:00. Przyjdziesz?

WSPOMNIENIE ŚWIĘTEGO PIOTRA DAMIANA, BISKUPA I DOKTORA KOŚCIOŁA

Piotr urodził się w Rawennie w 1007 r. Po skończeniu studiów podjął obowiązki profesora, wnet jednak wstąpił do pustelni Fons Avellana. Wybrany przeorem, zaostrzył dyscyplinę życia zakonnego, co uczynił także w innych klasztorach Italii. W trudnych dla Kościoła czasach pomagał papieżom wspierając reformę Kościoła działaniem i piórem; podejmował liczne próby pojednania zwaśnionych możnowładców świeckich i duchownych. Papież Stefan IX mianował go kardynałem i biskupem Ostii. Zaraz po śmierci, która nastąpiła w 1072 r., odbierał cześć świętego.

ŚWIĘTO KATEDRY ŚWIĘTEGO PIOTRA APOSTOŁA

Już w IV wieku obchodzono w Rzymie 22 lutego Święto Katedry Świętego Piotra, wspominając, że Apostoł był biskupem tego miasta. W ten sposób składali hołd św. Piotrowi za to, że właśnie w Rzymie założył gminę chrześcijańską i miasto obrał za stolicę chrześcijaństwa. W bazylice św. Piotra w Rzymie za głównym ołtarzem, w absydzie, jest tron (katedra), na którym miał zasiadać św. Piotr. Do V w. znajdował się on w baptysterium bazyliki Św. Piotra. Drogocenna relikwia składa się jedynie z wielu kawałków drewna, spojonych od dawna bogato zdobionymi płytami z kości słoniowej. Ta właśnie katedra stała się symbolem władzy zwierzchniej w Kościele Chrystusa tak w osobie świętego Piotra, jak również jego następców. Święto, rozszerzone na cały Kościół, przypomina, że Stolica Piotrowa jest podstawą jedności Kościoła.

WSPOMNIENIE ŚWIĘTEGO POLIKARPA BISKUPA I MĘCZENNIKA

Polikarp, uczeń św. Jana Apostoła i biskup Smyrny, gościł św. Ignacego Antiocheńskiego. Podróżował do Rzymu, by tam z papieżem Anicetem rozważyć sprawę daty świąt wielkanocnych. Poniósł męczeństwo ok. 155 r., spalony na stadionie miejskim w Smyrnie. W ikonografii św. Polikarp przedstawiany jest jako męczennik lub jako biskup.