III NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU – 23 III 2025 R.

ŻYĆ EWANGELIĄ: Łk 13, 1-9

Figa to tak, jakby zaciśnięta piąstka pokazywała komuś język, by wiedział, że nic z tej ręki nie dostanie. Taką piąstkę-figę pokazywała ciągle Figuska z III b. Miała zawsze dużo słodyczy, maskotek, gadżetów, lecz żeby nikt jej o to nie poprosił, miała przygotowaną piąstkę i słowo:

– A figę!

Nie tylko nic nie chciała dać, ale i nic powiedzieć, porozmawiać, uśmiechnąć się. Nikt więc o nic jej nie prosił i nikt jej nie lubił. Bo i za co? Teraz dzieci przygotowywały przedstawienie z piosenkami, kostiumami i zabawkami. Każdy przynosił coś z domu, ale Figuska powiedziała:

– A figę! Róbcie to sobie sami. Szkoda moich zdolności, maskotek i strojów dla takiego teatrzyku!

Jednak wciąż stała blisko i przyglądała się, jak dzieci ćwiczyły. Była to opowieść o Jezusie Frasobliwym, który trafił na półkę z maskotkami, które Go tam nie chciały, bo był za smutny. Właśnie Kasia grająca Lalkę Barbie poprosiła Figuskę o chustkę, ale zobaczyła tylko figę. Bartek grający Miśka poprosił ją o jej miśka-przytulankę, bo był większy. Figuska pokazała figę, odwróciła się i poszła z zaciśniętą piąstką. Stanęła przed nią Zuzia i poprosiła:

– Poczęstujesz mnie batonem?

Figuska na to:

– Odczepcie się ode mnie wszyscy!!! – i z całej siły uderzyła zaciśniętą piąstką w parapet. Syknęła z bólu i… poczuła, że nie może otworzyć piąstki, bo ręka jej zdrętwiała. Minęła jedna i druga lekcja, a jej piąstka nie chciała się otworzyć. Nawet pani pielęgniarka nie pomogła. Figuska się przestraszyła. A jeśli już zawsze tak będzie – że nie tylko nie będzie mogła czegoś dać tą ręką, ale i wziąć czegoś od kogoś też? Zaczęła płakać ze złości i z żalu. Nagle pomyślała:

– Ale mam jeszcze drugą rękę.

Wyjęła nią baton i wyciągnęła go do Zuzy, mówiąc:

– Weź, proszę.

Przyniosła swojego pięknego miśka i pobiegła z nim do Bartka, a z chustką do Kasi. Siadła potem przy Jezusie Frasobliwym i tak jak On podparła policzek ze łzami. Pomyślała, że Jemu chyba też wszyscy pokazywali figę. Szepnęła cichutko:

– Przepraszam Cię za te wszystkie głupie moje figi… I nagle poczuła, że jej piąstka się otwarła…

Tekst: Br. Tadeusz Ruciński, Figa Figuski, „Anioł Stróż” nr 3/2022, str. 6;

Rysunek: Wojciech Siwik, tamże.