WSPOMNIENIE ŚWIĘTEGO ZYGMUNTA GORAZDOWSKIEGO KAPŁANA

Św. Zygmunt Gorazdowski urodził się w Sanoku w roku 1845. Na drugim roku prawa przerwał studia i wstąpił do Seminarium Duchownego we Lwowie. Po otrzymaniu święceń kapłańskich w roku 1871, rozpoczął gorliwą działalność duszpasterską, charytatywną, redaktorską i wydawniczą. Podejmował szereg inicjatyw i dzieł niosących pomoc ubogim i cierpiącym. Młody kapłan ujmował wszystkich otwartością i wrażliwością na potrzeby człowieka. W 1877 r. został przeniesiony do Lwowa, gdzie pracował w kilku parafiach i prowadził działalność charytatywną. Zakładał liczne towarzystwa miłosierdzia, a w 1882 r. sprowadził z Tarnopola Siostrzyczki Ubogich, które podjęły się prowadzenia „taniej kuchni ludowej”. Dały one początek założonemu w 1884 r. Zgromadzeniu Sióstr Miłosierdzia św. Józefa, zwanemu popularnie józefitkami, prowadzącemu kolejne dzieła dobroczynne. Pod koniec życia ks. Gorazdowski cierpiał na niebezpieczną chorobę oczu, grożącą całkowitą utratą wzroku. Zmarł w roku 1920.

WSPOMNIENIE MATKI BOŻEJ NIEUSTAJĄCEJ POMOCY

Najświętsza Maryja Panna stała się Matką Odkupiciela. Współcierpiała z umierającym na krzyżu swoim Synem. Współdziałała w dziele zbawienia świata. Dlatego stała się też naszą Matką w porządku łaski. Jej macierzyństwo trwa nieprzerwanie. Nadal nazywa się Maryję – Matką Nieustającej Pomocy. Pośród wielu obrazów Bogarodzicy szczególnie wyróżnia się Jej obraz określany mianem Nieustającej Pomocy. Pod koniec XV w. przywieziono go z wyspy Krety do Rzymu i za pontyfikatu Aleksandra VI umieszczono w kościele św. Mateusza Apostoła i Ewangelisty. Przez trzy wieki doznawał tutaj od wiernych czci publicznej. Gdy przez zmienne koleje losów kościół św. Mateusza uległ zniszczeniu, sławny obraz pozostawał przez jakiś czas w ukryciu. Za zrządzeniem Bożej Opatrzności obraz ten został odnaleziony i na polecenie papieża Piusa IX przywrócony do kultu publicznego dekretem z dnia 11 XII 1865 roku. Uroczyste wprowadzenie do kościoła Najświętszego Odkupiciela i św. Alfonsa Liguoriego odbyło się 26 IV 1866 r., a 22 VI 1867 r. miała miejsce koronacja. Od tego czasu obraz zasłynął tak wielkimi i licznymi łaskami, że jego kult rozpowszechnił się szeroko po całym świecie.

WSPOMNIENIE ŚWIĘTEGO IRENEUSZA BISKUPA I MĘCZENNIKA

Ireneusz urodził się w Smyrnie około 130 r. Był uczniem tamtejszego biskupa, św. Polikarpa – ucznia św. Jana Apostoła. W dziele swoim Przeciw herezjom Ireneusz pisze, że gdy był uczniem św. Polikarpa, ten był już starcem. Apostołował w Galii. W tym czasie Septymiusz Sewer rozpoczął w mieście Lyon krwawe prześladowanie, którego ofiarą padli św. Potyn, biskup Lyonu, i jego 47 towarzyszy. Kiedy Ireneusz powrócił do Lyonu, został powołany na biskupa tegoż miasta po św. Potynie. Jako wybitny teolog zwalczał w swoich pismach gnostyków, wykazując, że tylko Kościół przechował wiernie tradycję otrzymaną od Apostołów. W ikonografii jest przedstawiany w stroju biskupa rytu rzymskiego z mitrą i pastorałem.

WSPOMNIENIE ŚWIĘTYCH APOSTOŁÓW PIOTRA I PAWŁA

Kościół umieszcza w jednym dniu uroczystość św. Pawła wraz ze św. Piotrem nie dlatego, aby równał go w prymacie z pierwszym następcą Chrystusa. Chodziło jedynie o podkreślenie, że obaj Apostołowie byli współzałożycielami gminy chrześcijańskiej w Rzymie, że obaj w tym mieście oddali dla Chrystusa życie swoje oraz że w Rzymie są ich relikwie i sanktuaria. Najwięcej jednak zaważyła na połączeniu pamiątki obu Apostołów w jednym dniu opinia, że obaj Apostołowie ponieśli śmierć męczeńską w jednym dniu i roku. Już w roku 258 obchodzono święto obu Apostołów razem dnia 29 czerwca, tak na Zachodzie, jak też i na Wschodzie, co by wskazywało na powszechne przekonanie, że to był dzień śmierci obu Apostołów. Taki bowiem był bardzo dawny zwyczaj, że święta liturgiczne obchodzono w dniu śmierci męczenników, a potem także (od w. IV) – wyznawców. W ikonografii Święty Paweł przedstawiany jest w długiej tunice i płaszczu. Jego atrybutami są: baranek, koń, kość słoniowa, miecz. Natomiast Święty Piotr ukazywany jest w stroju Apostoła, jako biskup lub papież w pontyfikalnych szatach. Od XII wieku przedstawiany jest jako siedzący na tronie. Atrybutami Księcia Apostołów są: anioł, kajdany, dwa klucze symbolizujące klucze Królestwa Bożego, kogut, odwrócony krzyż, księga, łódź, zwój, pastorał, ryba, sieci, skała – stanowiące aluzje do wydarzeń w jego życiu, tiara w rękach.

WSPOMNIENIE PIERWSZYCH MĘCZENNIKÓW ŚWIĘTEGO KOŚCIOŁA RZYSMKIEGO

Podczas pierwszego prześladowania Kościoła za cesarza Nerona, po pożarze Rzymu w r. 64, zginęło wielu chrzescijan wśród straszliwych tortur. Świadczy o tym rzymski historyk Tacyt (Annales 15,44) i Klemens, biskup Rzymu w swoim (Liście do Koryntian, rozdz. 5-6).

WSPOMNIENIE ŚWIĘTEGO OTTONA Z BAMBEREGU BISKUPA

Wielki apostoł ziemi nadodrzańskiej i nadbałtyckiej urodził się ok. 1060 r. w Szwabii, jako potomek znakomitego rodu frankońskiego Mistelbachów. Kształcił się w Wilzburgu i jako kleryk przybył na ziemie polskie. W 1102 r. cesarz mianował go kanclerzem. Kiedy otrzymał biskupstwo Bambergu ingres odbył boso i w szatach pokutnych. Wkrótce zdobył uznanie Rzymu i cesarstwa jako sprawny zarządca diecezji. Wówczas przybyło poselstwo od króla Bolesława Krzywoustego z prośbą o podjęcie dzieła chrystianizacji Pomorza. W 1124 r. Otton udał się do Gniezna i dotarł do Pyrzyc, przemówił do zebranej ludności i ogłosił trzydniowy post, po którym we wzniesionych baptysteriach ochrzczono blisko 7000 osób. Następnie wyruszył dalej – do Kamienia Pomorskiego, Wolina, Szczecina, Kłodna, Kołobrzegu i Białogardu. W dramatycznych okolicznościach przybył do mieszkańców Wolina i Szczecina. Przywitano go kijami i kamieniami, kilka razy usiłowano zabić. Na Wielkanoc 1125 r. powrócił do swej diecezji. Zmarł 30 VI 1139 r. Świętym ogłosił go papież Klemens II w 1189 r.

WSPOMNIENIE NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA

Obietnica Najświętszego Serca Pana Jezusa: „Przystępującym przez 9 z rzędu pierwszych piątków miesiąca do Komunii Świętej dam łaskę pokuty ostatecznej, że nie umrą w stanie niełaski ani bez sakramentów świętych, a serce moje będzie im pewną ucieczką w godzinie śmierci.”

WSPOMNIENIE NIEPOKALANEGO SERCA MARYI

Obietnica Niepokalanego Serca Maryi: „Przybędę w godzinie śmierci z łaskami potrzebnymi do zbawienia do tych wszystkich, którzy przez 5 miesięcy w pierwsze soboty odprawią Spowiedź, przyjmą Komunię Świętą, odmówią jeden różaniec i przez 15 minut rozmyślania nad piętnastu tajemnicami różańcowymi towarzyszyć mi będą w intencji zadośćuczynienia”.

WSPOMNIENIE MATKI BOŻEJ LICHEŃSKIEJ

Obraz Matki Bożej Licheńskiej jest czczony publicznie od 1852 roku. Koronę papieską otrzymał 15 sierpnia 1967 roku. W dniu 7 czerwca 1999 roku modlił się przed nim papież Jan Paweł II. Ikonografia obrazu nawiązuje do bolesnych tajemnic zbawczego Odkupienia i trudnych dziejów Narodu.

WSPOMNIENIE ŚWIĘTEGO ROMUALDA OPATA

Romuald urodził się w Rawennie około w poł. X w. Prowadził życie pustelnicze, przez wiele lat wędrował szukając samotności i zakładając małe klasztory. Występował przeciw złym obyczajom współczesnych mu mnichów; sam wiódł życie cnotliwe i dążył do doskonałości. Zmarł około 1027 r. W ikonografii św. Romuald przedstawiany jest jako stary człowiek w białym, długim habicie kamedulskim, czasami w stroju opata. Często pokazuje się go, jak we śnie widzi tajemniczą drabinę, sięgającą nieba, po której białe postacie jego duchowych synów opuszczają ziemię. Jego atrybutami są: czaszka, otwarta księga, kij podróżny, laska.